حسین شریعتمداری طی یادداشتی در روزنامه کیهان نوشت:
یکی از مبلغان شیعه انگلیسی طی سخنانی، ضمن حمایت از قمه‌زنی، این اقدام را دفاع از تشیع دانسته و گفته است «تعجب‌آور است بعضی‌ها از اینکه در راه امام حسین(ع) خون ریخته شود، وحشت دارند»!
ایشان که دولت انگلیس چند شبکه تلویزیونی فارسی‌زبان را در اختیار او قرار داده است، در حالی قمه‌زنی را خون دادن در راه امام حسین علیه‌السلام معرفی میکند که جریان وابسته به وی نه فقط در مقابل قتل عام شیعیان در برخی از کشورهای منطقه و جنایات آمریکا و انگلیس و اسرائیل علیه جهان اسلام و به ویژه جهان تشیع، مهر سکوت بر لب زده‌اند، بلکه از طریق شبکه‌هایی که دولت انگلیس در اختیارشان گذارده است، به حمایت‌های گسترده مستقیم و غیرمستقیم از قدرت‌های استکباری نیز مشغولند این جماعت توضیح نمی‌دهند که اگر خواهان خون دادن در راه امام حسین (ع) هستند چرا برای دفاع از حریم اهل بیت‌علیهم السلام به مقابله با تکفیریها که به خون شیعیان تشنه‌اند، نمی‌روند؟ و چرا با دشمنان تابلودار تشیع که بارها کینه‌توزی خود علیه شیعیان را در عمل نشان داده‌اند، سر دشمنی ندارند، اگر آنگونه که ادعا می‌کنند، حسینی هستند؟ بسم‌الله این گوی و این میدان!
این مبلغ شیعه انگلیسی با عوامفریبی ادعا کرده است «بسیاری از اعاظم فقهای شیعه، فتوا به جواز قمه‌زنی داده‌اند»! وی بدون اینکه نامی از فقهای مورد ادعای خود به میان آورد، گفته است «مخالفان قمه‌زنی، چه قاصر و چه مقصر، جهنمی هستند»! که باید پرسید؛ آیا شیخ انصاری که به خاتم‌الفقهاء والمجتهدین شهرت دارد و اینگونه اعمال را حرام می‌دانست هم جهنمی است؟! و یا مرحوم آیت‌الله سیدکاظم یزدی، صاحب کتاب عظیم و ماندگار عروهًْ‌الوثقی که می‌فرمود «اتیان به اعمال مذکوره به عنوان عبادت، تشریع بدعت است» نیز جهنمی خواهد بود؟!
و اما، این دو پرسش ساده نیز از جماعت یاد شده پرسیدنی است؛ اول آن که اگر بینش و منش آنان در زیرمجموعه اهداف خباثت‌آمیز دولت انگلیس قابل تعریف نیست، چرا دولت انگلیس بیش از 10 شبکه ماهواره‌ای پُر زرق و برق را برای تبلیغ دیدگاه‌های انحرافی این جماعت در اختیار آنان قرار داده است؟!
و دوم؛ این که، میان آنچه جماعت مورد اشاره تحت پوشش تشیع به تبلیغ و ترویج آن مشغولند با تصویری که دولت‌های انگلیس، آمریکا و اسرائیل از اسلام و تشیع ارائه می‌دهند چه تفاوتی وجود دارد؟!
و بالاخره، چنانچه جماعت یاد شده برای این دو پرسش جوابی ندارند باید به پرسش سوم پاسخ بدهند که اگر انگلیسی نیستند پس کجایی هستند؟!
در این کلیپ، به بررسی تاریخچه ی قمه زنی، فتوای علمای اسلامی در مورد این سنت و تاثیر آن در معرفی اسلام به ویژه مذهب شیعه به دنیا می پردازیم .
به گزارش قادمون به نقل از رادیو گفت وگو، برنامه «شعبده شوم» با موضوع «بررسی بازتاب عاشورا در سینمای معنویت گرای مسیحی» و با حضور حجت الاسلام دکتر سعید ارجمندفر، پژوهشگر دین و رسانه و عضو هیات علمی جامعه المصطفی(ص) و دکتر محمدحسین فرج نژاد، پژوهشگر ادیان نوظهور از شبکه رادیویی گفت و گو روی آنتن رفت.
دکتر محمدحسین فرج نژاد در این برنامه رادیویی ضمن نکوهش رویکرد قمه زنی گفت: قمه زنی از طرف صوفی های شیعه و سنی تحت تاثیر صوفی های مسیحی وارد دین اسلام شده است، به طوری که با ورود به اسلام اول به ایران آمده و بعد از آن در مناطق ترک نشین و میان عرب ها نیز نفوذ پیدا کرده است.
در ادامه این برنامه حجت الاسلام دکتر سعید ارجمندفر با اشاره به بازتاب عاشورا در سینمای معنویت گرای مسیحی و ارتباط آن با عرفان مسیحی، گفت: مهمترین و عظیم ترین مولفه ای که در عرفان مسیحی وجود دارد، رنج باوری و تحمل رنج است.
وی همچنین در ادامه بیان کرد: رنج باوری و تحمل رنج در عرفان مسیحی را می توان از جهت تنفر از دنیا و همراهی با رنج های مسیح مورد بررسی قرار داد.
عضو هیات علمی جامعه المصطفی(ص) در خصوص تاکیدات عرفان مسیحی، اظهار کرد: مقوله رنج پذیری عارفان مسیحی در رسیدن به مقامات بالای عرفان از تاکیدات ویژه ی عرفان مسیحی به حساب می آید.
وی با بیان اینکه بسیاری از رنج های عرفان مسیحی در رابطه با رنج های مطلق است، تصریح کرد: اساس رنج و پذیرش آن در عالم همواره مقوله ای به عنوان رهایی و نجات از موارد دنیوی در راستای رسیدن به کمال مطرح می شود.
حجت الاسلام دکتر ارجمندفر در مورد فیلم «قدیس فرانسیس» توضیح داد: شخصیت اصلی این فیلم برای رهایی از رنج دنیا و طمع و دنیاورزی به طرف رنج طبیعی رفته و خودش را در دامن طبیعت رها کرده و رهایی را احساس می کند.
وی در ادامه در رابطه با فیلم «آهنگ برنادت» ابراز کرد: در این فیلم مشخص می شود که برای برنادت رنج های بسیاری وجود داشته است تا به مراحل بالاتر برسد، در حالی که برنادت در عین تحمل رنج ها در شادابی زندگی می کرده است.
این پژوهشگر دین و رسانه در خصوص اصول و اساس عرفان مسیحیت، بیان کرد: اساس عرفان مسیحیت بر اساس رنج هایی بنا نهاده شده که انسان باید آنها را متقبل شود.
وی تاکید کرد: رنج های موردنظر عارفان مسیحی بیشتر به رنج های هفت گانه مسیح(ع) مربوط می شود. به طوری که برخی از مسیحیان بر این اعتقاد هستند که قدیسین مسیحی هفت رنج مسیح را در پیکر خود نمود می دهند.
در بخش دیگر برنامه، محمدحسین فرج نژاد در خصوص رنج های مشروع و نامشروع گفت: امروزه باید تفاوت های بین رنج های مشروع و نامشروع را مشخص کرده و در این باره تحلیل و بررسی های بیشتری را داشته باشیم.
وی در خصوص قمه زنی گفت: موضوع قمه زنی، امروزه یکی از مطالب رسانه ای تشیع انگلیسی است که در رسانه های خود با طرح این موضوع اهداف شوم را پیگیری می کنند.
این پژوهشگر دین و رسانه با اشاره به تاریخچه قمه زنی ابراز کرد: قمه زنی از طرف صوفی های شیعه و سنی تحت تاثیر صوفی های مسیحی وارد دین اسلام شده است، به طوری که با ورود به اسلام اول به ایران آمده و بعد از آن به مناطق ترک نشین و عرب ها نفوذ پیدا کرده است.
وی در پایان با اشاره به رنج نامشروع قمه زنی یادآور شد: بدون شک می توان گفت که این نوع از عزاداری و رنج های نامشروع در زمان اهل بیت(ع) وجود نداشته است.
وقتی کمونیستها بر شوروی سابق (جمهوری آذربایجان) مسلط شدند تمام مظاهر دینی و اسلامی را از میان بردند بجز قمه زنی که به آنها در تبلیغ منفی علیه دین، مذهب و خصوصا اسلام کمک بزرگی می کرد!
به گزارش قادمون ، حجت الاسلام والمسلمین سید محسن طاهری مدیر حوزه علمیه امام صادق (ع) گرگان در اجتماع عزاداران حسینی در مراسم شب اول محرم هیئت حیدریون گرگان اظهار کرد: اینکه گفته می شود امام حسین (ع) مصباح الهدی و سفینه نجات است به زبان امروزی به مقوله شور و شعور بر می گردد و اینکه هر انسانی برای هر اقدامی نیاز به شناخت و انگیزه دارد که آن شناخت شور و آن انگیزه شعور ایجاد می کند .
طاهری افزود : مثلا یک انسان وقتی غذا می خورد که یا گرسنه است و یا اینکه از خوردن غذا لذت می برد و یا اینکه مثلا وقتی فردی دندان درد دارد متوجه می شود مریض هست و همین شناخت از مریض بودن به وی انگیزه حرکت می دهد تا خود را درمان کند ، پس درد هم شناخت و هم انگیزه ایجاد می کند.
وی تصریح کرد : ما برای هر اقدامی نیاز به این دو عامل یعنی شناخت و انگیزه داریم ، خیلی وقتها هست که می فهمیم کاری درست هست اما انگیزه انجام دادن نداریم و گاهی وقتها نیز بالعکس می دانیم کاری درست نیست اما انگیزه انجام دادن آن وجود دارد مثل سیگار کشیدن ، برخی ها می دانند ضرر دارد اما باز هم اقدام به کشیدن سیگار می کنند .
فرزند مرحوم آیت الله طاهری گرگانی خاطرنشان کرد: بخاطر همین هست که گاهی وقتها انسان می داند که مسیر اباعبدالله درست می باشد اما انگیزه انجام دادن و حرکت پشت سر ایشان وجود ندارد .
طاهری با اشاره به اینکه عزاداریها باید در ما شور ایجاد کند ، بیان کرد: خیلی ها اوایل انقلاب می گفتند چرا عزاداری کنیم ، چرا پارچه مشکی بخریم و مخارج زیاد بکنیم ، می گفتند چند تا برنامه بگیریم مثل مطالعه کتاب و سمابقه کتابخوانی و سخنرانی تا معرفت مردم بیشتر شود ، می گفتند چرا ما باید روضه خوانی و سخنرانی داشته باشیم و این هزینه هنگفت بکنیم.
مدیر حوزه علمیه امام صادق گرگان اشاره کرد : اما بزرگان ما فرمودند باید عزاداری سنتی حفظ شود ، نه اینکه مثل برخی جاها شام خوردن و سینه زنی باشد بلکه باید معارف هم گفته شود مثلا در مداحی ها هم از معارف بگوییم ،اگر فقط شور و احساس باشد اما نفهمیم چه اتفاقی افتاده یعنی بصیرت افزایی نباشد و نتوانیم در جامعه امروزی تکلیفمان را پیدا کنیم یعنی شعور نیست و اگر سخنرانی باشد و معرفت افزایی کند اما شعور ایجاد نکند باز هم ناقص است .
حجت الاسلام طاهری افزود : در جریان دفاع مقدس که فیلم و عکس و خاطرات آن هست ، می بینیم شب حمله یک مراسم عزاداری برپا می کردند امثال آهنگران مداحی می کردند و شور رزمندگان و انگیزه آنها را بیشتر می کردند، اما فقط این نبود که مردم را با مداحی بفرستند ، معرفت مردم هم کامل شده بود و مردم می دانستد مسیرشان حق است.
وی به سخنان روز گذشته مقام معظم رهبری در جمع دست اندرکاران یادواره های شهدا اشاره کرد و گفت : برخی دنبال این هستند که دفاع مقدس را اینطورجلوه بدهند که دفاع مقدس برای دفاع از وطن بود در حالیکه وصایای شهدا می گوید اگر هم دفاع از وطن است، بحث وطن و نظام اسلامی است وگرنه طرف مقابل هم می گوید از وطنش دفاع می کند .مردم بخاطر دفاع از اسلام و فتوای امام و دفاع از نظام جبهه رفتند . قبل از انقلاب که دشمن بیرونی نبود پس برای چی قیام کردند، گفتند ما این نظام را قبول نداریم.
یادگار نماینده فقید مردم استان گلستان در مجلس خبرگان رهبری از محققین و نخبگان حوزه و دانشگاه و آشنا با مسائل یدنی خواست با معرفت افزایی و بصیرت زایی در جامعه ، دشمن و دوست را معرفی کنند تا مردم راه را گم نکنند و از طرفی هنرمندان باید وارد شوند چون حضرت آقا سفارش دارند با شعر و فیلم و هنر ورود کنید و معرفت افزایی بکنید .
طاهری گفت : حتی قران هم کتاب هنری است جنبه های اعجاز قران فصاحت و بلاغت است و بخاطر همین می گویند ان را با لحنی زیبا و حزین بخوانید تا هم در خود انسان و هم شنونده اثر بگذارد و ما امروز بیش از گذشته به این مجالس نیازمندیم و قدر آن را بدانیم و در تقویت آنها بگوشیم .
طاهری با اشاره به اینکه دشمن هم به همین نکته یعنی تاثیرگذاری عزاداریها واقف است افزود : برای همین است که سعی دارند در مسیر عزاداری اباعبدالله الحسین انحراف بوجود بیاورند رای اینکه فهمیدند عزاداری بهترین روش روشن شدن حقایق اسلام است و برای همین تشیع انگلیسی را درست کردند تا شیعه را آدمی خونریز و بی عقل به دنیا معرفی کنند لذا باید مراقب باشیم .
وی در تشریح ابعاد جمله مصباح الهدای چراغ معرفت گفت : اگر قیام اباعبدالله درست تبیین شود یک دور اسلام شناسی است و همه چیز در آن ست و از طرفی نوع قیام و نحوه ان به شکلی است که دل انسان را جذب می کند یعنی انگیزه و محبت امام حسین (ع) را بیشتر می کند . یک حرارتی از محبت حسین در دل مومنین ایجاد می شود که خاموش نمی شود که غیر از محبت است و ما را به این مجالس می کشاند .
سید مسحن طاهری ادامه داد: برخی ها معرفت ندارند اما شور دارند مثل داعشی ها ، از سران آنها که نفاق دارند و می فهمند دارند چکار می کنند اما عمده آنها فکر می کنند برای اعتقاد خودشان و در راستای اسلام حقیقی می جنگند اما یان جهالت است که بجای جنگیدن با استکبار و صهیونیسم شیعه و سنی را می کشند .
آسیب شناسی و واکاوی تاریخی عزاداری حسینی می تواند در رفع ناهنجاری ها، اقدامات وهن آلود و کژی ها و هدایتِ سوگواران به انجام رفتارهای مورد تاییدِ اهل بیت (ع) موثر باشد. به ویژه که امسال نیز با وجود تمام توصیه های مراجع و علما، اقداماتی موهن و بعضا در تناقض با شانیت و شخصیت انسانی، روی دادند!
آنچه در این میان، مهم است، تدبر و اطلاع از ریشه های تحریف و آسیب است؛ اینکه از چه زمانی و کجا وارد شدند و چگونه ریشه دوانیدند؟ و مهمتر اینکه، آیا تجریف ها وابسته به زمان هستند یا اینکه عملی برای همیشه و فارغ از تحولات، آسیب و آفت است؟بحثی که درباره رفتاری مانند قمه زنی بسیار مطرح است.
به هر سخن، برای واکاوی دقیق و ریشه یابی تحریفات عاشورایی، گفتگویی با آیت الله سیدمحمد قائم مقامی، استاد درس خارج حوزه علمیه داشتم که شرح آن، از نظرتان می گذرد.
آیت الله قائم مقامی با اشاره به اینکه هر حقیقتی، آفتی دارد زیرا شیطان کنار حقیقت، چادر می زند، گفت: به همین ترتیب، شیطان و ایادی او با درک نقش و جایگاه برجسته سوگواری، آفات و آسیب هایی را به مجالس حسینی القا می کنند.
وی انحرافات را بر دو نوع رفتاری و بینشی تقسیم کرد و افزود: به این دلیل که امام حسین (ع) را قربانی مقربِ درگاه الهی و محترم ترین افراد نزد خداوند می دانیم بنابراین فردی که خود را به این شخصیت نزدیک می کند، مقرب و گناهانش بخشوده می شود؛ دقیقا در همین جا انحراف بینشی از مسیحیت تحریف شده وارد شد. یعنی عده ای معتقدند هرکاری ولو غیر شرعی را انجام دادی با عنایتِ سیدالشهدا (بزرگ ترین قربانی تاریخ) گناهت بخشیده می شود و مشمول عذاب نخواهی شد به شرط اینکه سوگواری باشی و باکی.
استاد درس خارج فقه، نهضت اباعبدالله (ع) را مسئله جهانی که از لحاظ زمانی به پیش از وقوع تاریخ کربلا و عاشورا برمی گردد، دانست و ادامه داد: طبق روایات، ذبح عظیمی روی می دهد که فرایند قرب به خداوند از طریق قربانی آن صورت می گیرد. این در حالی است که اولین تحریف واقعه عاشورا قبل از اسلام و از طریق مسیحیت به وجود آمد؛ به طوری که مسیحیت انحرافی، ماجرای قربانی و فادی یعنی امام حسین (ع) را تاویل به حضرت مسیح (ع) و تعبیر “پسر، پدر، روح القدس” را جعل کردند. مسیحیت ادعا می کند هرگونه ارتباط با فادی بزرگ موجب برداشته شدن عقوبت گناه و نه ریشه کن شدنِ خود گناه می شود؛ در حالی که اسلام می گوید سوگواری حسینی و توسل به سیدالشهدا (ع) ریشه های خلاف و معصیت را می خشکاند.
مسیحیت مبتنی بر این باور، مدعی می شود “گناه بکن اما از طریق توسل به فادی و قربانی بزرگ (حضرت مسیح)، عقوبت از تو برداشته می شود”. به همین دلیل در مسیحیت تحریف شده، شرب خمر یا ارتباط آزاد جنسی رواج دارد؛ با اینکه آنها به معصیت بودنِ این رفتارها آگاهی دارند.
آیت الله قائم مقامی ادامه داد: عده ای در نتیجه نفوذ چنین نگاهی به برخی مجالس روضه می گویند؛ ارتباط با حضرت سیدالشهدا علیه السلام و سینه زنی و گریه کردن بر مصایب ایشان، موجب برداشتن عقوبت می شود؛ البته این نگاه، نفوذ چندانی ندارد.
وی خاطرنشان کرد: در برهه ای از تاریخ بنی امیه، خلیفه سوم را مصداق آیه ای دانستند که می گوید «بستگان ذبح بزرگ، وارثان زمین خواهند بود». البته این تحریف مصداقی ریشه ندوانید و ماندگار نشد.
استاد درس خارج حوزه علمیه در ادامه این گفت وگو با بیان اینکه عبادات، جانشین یکدیگر نمی شوند مثلا نماز که اعظم عبادات است نمی تواند جانشین عبادت دیگری مانند روزه شود، گفت: به همین ترتیب عزاداری -اعظم قربات-، اولا جانشینی ندارد و ثانیا جانشین عبادت دیگر نمی شود.
وی افزود: اگر کسی پیام عبادتی را گوش کرد به انجام عبادات دیگر ترغیب می شود و به این ترتیب اثر عبادات دومی در عبادت نخست مشاهده می شود. برای مثال اگر کسی در نتیجه اقامه نماز از گناه دوری و توبه کند، بعدها با خشوع و خضوع قلب بیشتری، نماز می خواند. به همین تریب اگر فردی در نتیجه حضور در مجالس حسینی به انجام اعمال نیک ترغیب شد، در آینده با حال معنوی بیشتری، عزاداری می کند.
آیت الله قائم مقامی ادامه داد: شیطان یا نفس وسوسه می کند که “ای انسان! امور مختلفی است که وقت انجام همه آنها را نداری، بنابراین امر مهم تر یعنی ارتباط با فادی و قربانی اعظم را انجام بده و از طریق آن، خود را از عقوبت گناهان، نجات بده”. نکته ای که در اینجا قابل ذکر این است که این آسیب نباید موجب شود انسان، سوگواری را انجام ندهد زیرا خودِ سوگواری، اثرات مثبتی دارد. هرچند عده ای با مشاهده افرادی با ظاهری (شاید) نامناسب، می گویند “برو اول، خودت را اصلاح کن و سپس بیا”. این در حالی است که قالب افرادِ سوگوار اصلاح می شوند که تنها شرط آن، داشتنِ اخلاص ولو اندک است.
وی تحریف در مقاتل را یکی دیگر از مصادیق تحریف دانست و گفت: این تحریف عمدتا از سوی ظلمه و طواغیت صورت گرفته است که بحث پیرامون آن خارج از این فرصت است.
استاد درس خارج در ادامه به تبیین تحریف در رفتار پرداخت و گفت: خداوند اجرای سوگواری را بر عهده ی انسان ها قرار داد در حالی که در سایر مناسک مانند حج یا نماز پیروی از دستورات و راهنمایی رهبران دینی و علما را لازم شمرده است. برای مثال تک تک اعمال مناسک حج را مراجع و فقها بیان می کنند.
وی با اشاره به اینکه سوگواری حسینی به اشکال و صور مختلف در نقاط مختلف دنیا برگزار می شود که دلیل عمده آن، واگذار شدن آن به دست انسان های عادی است، افزود: این فایده عوارضی نیز دارد به ویژه اینکه شیطان وارد عمل می شود و گاهی برخی از رفتارهای سوگواری با اصول و مبانی عقلی و شریعت تعارض پیدا می کنند. برای نمونه، قمه زنی که زمانی جزو رسوم رایج عزاداری بود، در عصر حاضر که تمام اعمال و رفتارها در معرض رسانه ها قرار دارد، تحریف به حساب می آید.
آیت الله قائم مقامی ادامه داد: ولی فقیه زمان (مقام معظم رهبری) طبق ضرورت عقلی فرمودند قمه زنی در ملا عام انجام نشود؛ زیرا مورد سواستفاده شیاطین و کفر جهانی به ویژه آمریکا، اسراییل و وهابیت قرار می گیرد و به این شکل، موجب وهن مذهب می شود.
وی افزود: مناسک سوگواری به غیر از مواردی که تعارض مستقیم با اصول و مبانی شریعت ندارند؛ نباید مورد مناقشه قرار گیرند؛ البته هدایت، توصیه و تشویق نیاز است.
استاد درس خارج با بیان اینکه دشمن با درک اهمیت سوگواری به طرق مختلف سعی در تحریف و القای شبهات دارد، گفت: از جمله مقاطعی که اثر زیادی در وقوع انقلاب اسلامی داشت، عاشورا و تاسوعای سال 57 بود؛ که تبدیل به راهپیمایی گسترده علیه یزید زمان یعنی حکومت طاغوتی پهلوی شد. به همین دلیل شیطان وارد شد و شعار جدایی دین از سیایست را مطرح کرد، زیرا قدرت تاسوعا و عاشورا را در کرد.
وی در پایان ابراز امیدواری کرد: ان شاءالله به عظمت اباعبدالله علیه السلام، آفات سوگواری ریشه کن شود.
شبستان
سید مجید بنی فاطمه متولد 1356 در تهران است. مداحی را به طور رسمی از سال 71 و با شاگردی سعید حدادیان و دیگر مداحان مشهور شروع کرده و حالا در شمال غرب تهران بزرگترین مجالس محرم را دارد.
پیش از محرم و در روزهایی که هنوز مشغله کمتری داشت سراغش رفتیم. قراری که در یک باشگاه ورزشی در خیابان دولت در شمال شهر گذاشته شد. باشگاه شیک و مجهزی که سید مجید می گفت به دوستانش تعلق دارد و او برای ورزش به آنجا می رود.
با او درباره حواشی مداحی و زندگی شخصی مداحان صحبت کردیم و کمی حرف هایی زدیم که معمولا در تریبون های رسمی گفته نمی شود.از حضور سیاسی مداحان در جامعه و نفوذشان بین مردم تا خیلی چیزهای دیگر.
مصاحبه ای با در نظر گرفتن همه حرف هایی که می شود گفت و نمی شود گفت؛ حقایقی که شاید یک روز دیگر امکانی پیدا شود و سراغ شان برویم و کمی بیشتر از آنها بنویسیم.
کلید مخالفت ها با فیلم رستاخیز را شما زدید و جزو اولین کسانی بودید که گفتید این فیلم مشکل دارد و بهتر است اکران نشود.
– من با اصل موضوع فیلم مخالفتی نداشتم اما می گویم کربلا آنقدر ابعاد زیادی دارد که اگر ما بیاییم به یک سری عشق و عاشقی ها بپردازیم، درست نیست. یعنی آنقدر حرکت امام حسین (ع) وسیع است که اگر آن را در عشق و عاشقی و یک سری تصاویر خلاصه کنیم، کم لطفی است. مثلا چهره حضرت ابوالفضل (ع)، چهره حضرت علی اکبر (ع) یا صدای حضرت زینب (س) و بعضی از قسمت هایی که به اصطلاح خودشان روضه است.
مثلا شهادت حضرت علی اصغر (ع)، اینطور که اینها آورده اند نیست و از کارگردان پخته ای مثل آقای درویش توقع می رفت که با کارشناسی دقیق تری این کار را پیش ببرد. مثلا خون حضرت علی اصغر (ع) اصلا روی زمین ریخته نمی شود. در تمام تاریخ آمده که این خون را سیدالشهدا به سمت آسمان ریخته است. یک سری داستان هایی در این فیلم اضافه یا کم شده که ما به همین دلیل ناراحت بودیم و بعضی ها هم گفتند مگر شما کارگردان یا نویسنده هستید؛ کار ما این است.
شما این فیلم را دیده اید؟
– خیر. چند بار هم به من گفتند بیا، اصلا دلم نیامد.
روایتش را شنیده اید؟
– بله، دقیق.
برای شما به عنوان کسی که می توانستید صاحب نظر باشید، شاید بهتر بود فیلم را می دیدید تا جزییات بیشتری از آن را بدانید.
– همه دوستان من فیلم را دیده اند و حتی اخیرا هم برای آقایانی که در جامعه مداح ها هستند، فیلم را اکران کرده اند. به من هم زنگ زدند. من نمی توانستم بروم. دومین نامه ای که داده بودند که نامه دو مرجع علوی گرگانی و مکارم شیرازی بود، نامه این دو را هم من پیوست کردم و گفتم نمی آیم.
شما پیگیر این نامه ها بودید؟
– بله، من و دوستانم؛ ولی اینکه خدای نکرده بخواهیم سر جنگ داشته باشیم، اینطور نبوده. حالا الان یک عده ای می گویند این فیلم برای سیدالشهداست و باید اکران شود؛ قطعا همین است. آنها هم نمی خواستند ضربه ای بزنند، می خواستند کاری کنند ولی فکر می کنم این بنده های خدا برای هدفی که داشتند یک مقدار از یک سری مرزها که نباید گذشت، گذشتند.
می گویند سخت کردن داستان و اینکه به جزییات ایراد بگیریم، باعث می شود دیگر کسی سراغ ساخت کارهای مذهبی نرود.
– من یک جمله در نامه اول داشتم که آن هم این بود که اگر نمی توانیم کار دقیقی بسازیم، بیاییم برای امام حسین (ع) نسازیم. شما در یک جمعی حرف پدرت را راحت تر می زنی تا حرف مادرت، چون ناموست است. ما دین مان را از امام حسین (ع) داریم، خدای مان را از امام حسین (ع) داریم، تعارف نداریم؛ اگر سیدالشهدا و پیغمبر نبودند ما خدایی نمی شناختیم.
پس اینکه می گوییم بابی انت و امی، همان مادری که خجالت می کشیم در یک جمعی در موردش صحبت کنیم، می گوییم او به فدایش، پس داریم برای چنین کسی می سازیم. یک بنده خدایی حرف جالبی می زد؛ می گفت مادر طرف تربت مشهدالرضا را می بوسید، گفت تربت کربلا را فقط می شود بوسید، وقتی این را از او می گیری دفعه بعد که می خواهد تربت کربلا را هم ببوسد، به شک می افتد، پس بگذار کارش را بکند.
ما باید به یک سری چیزها دست نزنیم. جسارت به آقای درویش و بزرگان دیگری که در این عرصه هستند نباشد، یک سری جوان ها می خواهند گوشه هایی از کربلا یا گوشه هایی از حرکت حضرت مسلم را بسازند یا اصلا این مد شده که مثلا می گویند این نذری ها چیه یا این پول هایی که برای امام حسین (ع) خرج می کنید، بیاید به مردم کتاب هدیه بدهید و … فرهنگ ما فرهنگ عاشورایی است. امام ما می گوید ما هر چه داریم از محرم و صفر است، پس خط قرمز دارد و باید مواظبش باشیم.
هم به آقای درویش عرض می کنم هم به دوستان دیگری که می خواهند کار بسازند، دست شان را هم می بوسم که می خواهند کار کنند ولی به دفتر مراجع بروند و از آنها مشورت بخواهند. آنها، هم کارشناسی های قوی می دهند و هم افراد کارشناس قوی می دهند. این کارها باید با یک تیم انجام شود، همین. ما قصد جسارت به کسی نداریم.
به دلیل همین صحبت هایی که شما کردید یک سری حساسیت ها به وجود آمد و حتی به کف خیابان هم رسید و تصویری پخش شد که یک خانم قمه می زد و …
– من ندیده ام ولی شنیده ام. یک مسئله را عرض می کنم. ما در یک مملکتی زندگی می کنیم که مملکت امیرالمومنین (ع) و امام زمان (ع) است. هم صاحب دارد، هم ولی فقیه دارد. من از اینها نیستم که شعار بدهم، نه حقوق بگیر دولت هستم، نه درجه دارم. من نون خور سیدالشهدا هستم و ولی فقیهم را قلبی دوست دارم و جزو اعتقادات من است. ولی فقیه ما فرموده اند قمه زدن حرام است، پس کسی که قمه می زند کار حرام انجام می دهد. اینها برای جاهای دیگر هستند.
من به مردم می گویم هیاتی ها بسیار آدم های خوبی هستند. همه مردم ما امام حسینی و عاشق اهل بیت هستند. هر کسی یک جور امام حسین (ع) را دوست دارد و با ایشان ارتباط دارد ولی اینکه این چهره ها را نشان بدهند و یکی قمه بچرخاند و بگوید برای امام حسین (ع) است، اینها برای امام حسین (ع) نیست؛ چون اصلا دین ما می گوید یک زن وسط این همه مرد چه می کند؟ این مهمتر است یا چوب بکشی به خاطر خدا؟ به خاطر خدا تو باید در خانه ات بمانی. این کسی که قمه می گیرد ریشه اش برمی گردد به همان کسی که امروز با یک سری مسائل مخالفت دارد و به همان ریشه انگلیسی برمی گردد.
شاید هم ریشه اش کم اطلاعی باشد.
– کم اطلاعی است ولی من خیلی راحت می گویم، الان کسانی را داریم که تبلیغ این کارها مثل قمه زنی و لطمه زنی و لعن گفتن و … را می کنند. این اشخاص از هیاتی ها و انقلابی ها نیستند. الان ما یک مرجع تقلید داریم که ایرانی هم نیست و فامیلش هم در انگلیس هستند، اینها همه پیرو این هستند. برای فیلم سینمایی قمه می زنی؟
یعنی شما معتقدید کسانی که این کار را کرده اند، هیاتی نیستند و اعتقادی ندارند؟
– هیأتی و انقلابی نیستند. اعتقاد دارند ولی افراطی هستند. بچه های انقلابی، افراطی نیستند.
این حساسیت ها که وجود دارد؛ مداح ها به عنوان کسانی که حساسیت ها را بیشتر درک می کنند و خودشان را بیشتر مسئول می دانند، یک جایی مثل شما راجع به مسائل اجتماعی حساسیت دارند و یک عده هم مثل آقای حدادیان که گفتند اگر برای انتخابات مجلس، اصولگراها به اجماع نرسند خودمان لیست می دهیم، وارد کارهای سیاسی می شوند.
– من می خواهم یک چیزی برای طنز به مردم بگویم؛ من دست و پای ذاکرهای قدیمی را که به خانه ها می رفتند می بوسم. ما همه آنطور رشد کرده ایم و از ریشه آنها هستیم ولی دیگر تمام شد. یک عده ای فکر می کنند یک سری مداح های سیدالشهدا روی موتور رکس می نشینند و این طرف و آن طرف می روند، الان مداح های ما استاد دانشگاه هستند و برای دکترا می خوانند. مداح های ما الان مدیر هستند، لیاقتش را داشته اند نه اینکه پارتی بازی باشد، بگویند آقا بفرما آنجا؛ چطور می شود یک دانشجو داد می زند، حرف می زند و اگر قلم داشته باشد قلم می زند، ولی یک شخصی مثل سعید حدادیان که سی سال است می خواند، بچه مدرسه بوده، الان استاد دانشگاه است و درس هم می خواند و آدم عالم و عاملی است و در بیوت مراجع تقلید رفت و آمد دارد، اگر بخواهد همسنگرهایش را یاد کند می بینیم خودشان یک لشکر هستند که شهید شده اند، بعد ایشان حق ندارد حرف بزند، بقیه حق دارند؟
شما دولت را هم نگاه کنید، همه حرف نمی زنند. یک سخنگو دارند. حرف من این است که در جامعه مداحی امروز ما، جوان ها باید دقت کنند که هر کسی نمی تواند حرف سیاسی بزند، هر سن بالایی هم نمی تواند حرف بزند ولی بعضی مثل حاج منصور ارضی، مثل حاج سعید؛ اینها یک وزنه ای هستند.
الان همه آقایان برای خودشان کار می کنند، مداح ها کار نکنند؟ حالا بنده های خدا را روی حساب ذاکر امام حسین (ع) بودن مردم دوست دارند و یک مخاطبی هم دارند.
نقدی که ممکن است به این کار وارد باشد این است که آقای حدادیان یا آقای ارضی یا شما ممکن است محبوب باشید ولی این محبوبیت شاید خیلی عمومی باشد، یعنی خیلی از مردم صدای شما را دوست داشته باشند ولی اگر شما بیایید یک موضع سیاسی بگیرید، بعد با موضع سیاسی کسی نخواند، ممکن است این باعث شود که ارادتش به شما کم شود.
– زمانی اینطور می شود که من عقیده ام را تحمیل کنم. من به دوستان خودم در حوزه سیاسی مثلا رأی دادن مشورت می دادم و می گفتم اعتقاد من این است ولی هر کس آزاد است. مثل اینکه ما الان بخواهیم به رستوران برویم، ممکن است من غذایی که سفارش می دهم با شما فرق کند. در جمع دوستانه نشستیم من گفتم نظر من این است، حالا کسی آن را عملی نکرد، اشکالی ندارد.
به نظر می آید اتفاقی که می افتد یک مقدار فراتر از این ابراز سلیقه است. برای اینکه مثلا شما وقتی درباره اعتقاد آدم ها یا کربلا حرف می زنید، ما می گوییم ایشان دارد حرف ما را می زند ولی اگر یک نفر آن بالا راجع به شخصیت های سیاسی بگوید، بگوید من این جناح را می پسندم ولی آن یکی را نه، یا لعنت بر آن جناح یا فلان آقا، ممکن است مردم فکر کنند چرا من باید این سلیقه سیاسی را بشنوم در حالی که آمده ام دلم و عشقم را به امام حسین (ع) بدهم.
– خب آقا همه سلیقه سیاسی خودشان را دارند و هر کسی سلیقه سیاسی خودش را می گوید. من نمی خواهم روی این مورد گیر کنیم ولی عیبی ندارد هر کس سلیقه سیاسی خودش را بگوید. رسالت من نوکری است، امروز در مورد مسائل فرهنگی هیچ چیز مثل هیات ها موثر نبوده. شما ببینید این همه جوان می آیند، کیف هم می کنند. نمی گوییم جایی را ندارند، دارند ولی به هیات می آیند. ما کار فرهنگی خودمان را می کنیم ولی آنها دیگر مرجع هستند.
بزرگترهای ما رسالت سیاسی هم دارند. خدا طول عمر بهشان بدهد. شاید اگر این آقایان نباشند… مثل اینکه من یک روزی می آمدم یک قسمتی از خواندن را انجام می دادم ولی الان آنها جلوتر رفته اند و نوبت من شده. رسالت من روضه خواندن و نوحه خواندن، زمینه خواندن، شور خواندن و … شده. دوباره جلوتر برویم. رسالت من این می شود که یک هیاتی بزنم یا حسینیه ای تاسیس کنم. همینطور رسالت من بیشتر می شود. این یک مسئله تخصصی است. شاید این تخصص ایشان است. هزاران نفر حرف می زنند و به دولت هم نقد می کنند، اشکال ندارد به ایشان هم نقد بکنند.
شما با این موافق هستید؟
– مگر چند سال است به مداح ها حمله می کنند کسی چیزی می گوید؟
نقد مطرح کردن این است که مداح ها به عنوان کسانی که معتمد مردم هستند و مردم به آنها علاقه دارند، نباید خود را در موضعی قرار بدهند که به آنها حمله شود.
– الان در مورد یک روحانی می خواهند صحبت کنند، معمولا یک شأنیتی قائل می شوند، چقدر به مداح های امام حسین (ع) نقد کرده اند؟
شما خودتان کمتر اظهارنظر سیاسی می کنید.
– شاید من تخصصم این نباشد و آنها تخصص شان این است و علم شان چیز دیگری است. کسی که سیاسی است باید روزی 10 روزنامه جلویش بشاد و خبرها را دنبال کند، نه فقط حرفی از دهان این و آن شنیده باشد و یک روزنامه هم ورق زده باشد. اینها در بطن کار هستند و به خاطر همین من نمی توانم سیاسی باشم ولی مخالف این رفتار هم نیستم.
اگر تجربه و سن تان بالا برود چطور؟
– فکر نمی کنم اینکه بخواهم در این حوزه وارد شوم، در توان من نیست ولی این نیست که کاری که من نمی توانم انجام بدهم، دیگری هم نتواند. آنها در یک جایگاهی هستند که این رسالت فعلا به دوش آنهاست، ما هم دست شان را می بوسیم، خدا حفظ شان کند.
منبع : برترین ها
به گزارش قادمون ، شیخ محمد هدایتی از روحانیون نزدیک به دفتر سید محمدصادق شیرازی است که چند سالی است مدیریت شبکه های ماهواره ای وابسته به بیت صادق شیرازی را بر عهده دارد و در شبکه های ماهواره ای ضدانقلاب به عنوان کارشناس دینی و مذهبی حاضر می شود!
در روزهای اخیر تصاویری از مراسم قمه‌زنی او در فضای مجازی لس‌آنجلس منتشر شده است.
در سالهای اخیر این شبکه و مسئولان صدای آمریکا تلاش بسیار زیادی کردند تا موضوع قمه‌زنی را به عنوان یکی از سنت‌های اسلامی معرفی کنند و این موضوع مورد استقبال دشمنان واقع شد. در یکی از این برنامه‌ها، محمد هدایتی مدیر شبکه سلام و از کارشناسان دینی صدای آمریکاافزود: با نگاهی بر آیات قرآن می بینیم که ریشه قمه زنی در قرآن آمده است . این روحانی نما با تحریف آیاتی از کلام الله مجید تمام تلاش خود را برای تطبیق دادن موضوع قمه زنی با آیات قرآن به کار گرفت.
بیان این مسئله آنقدر سطحی بود که صدای کارشناس دیگر این برنامه را نیز درآورد. مهدی خلجی که با عنوان کارشناس امورد دینی در این برنامه حضور داشت نتوانست سکوت خود را در برابر سخنان بی مبنای روحانی واشنگتنی حفظ کند و بیان کرد: سخنان آقای هدایتی غلط می باشد و به نوعی تحریف قرآن است.
در ادامه این برنامه با معرفی قمه زنی به عنوان سنت قدیمی شیعیان، قمه زنی را عامل گسترش روحیه شجاعت و ایثار و فداکاری عنوان نمودند و اعلام داشتند که به همین منظور قمه زنی در آمریکا آزاد می باشد و شیعیان به راحتی می توانند در خیابان های آمریکا به عزاداری و قمه زنی بپردازند.
شیخ محمد هدایتی، مدیر شبکه سلام به به راه انداختن تشکیلاتی با عنوان «جمعیت روحانیون سنتی ایران معاصر» بیانیه‌های آتشینی در حمایت از جنبش سبز در کشور صادر کرده است که از جمله آنها می‌توان حمایت از آشوبهای سال ۸۸ به‌خصوص ۲۵ بهمن را نام برد.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در شهریورماه ۹۲ در دیدار دست‌اندرکاران حج فرمودند: «بزرگان تشیع اعم از امام(ره) و دیگران همواره بر حفظ اتحاد امت اسلامی تأکید کرده اند، بنابراین آن تشیعی که با هدف دامن زدن به اختلافات، از رسانه هایی که در لندن و امریکا هستند، تبلیغ می شود، در مسیر شیعه واقعی نیست.»
از دير باز فرهنگ و سبک عزاداري ايرانيان، براي ائمه معصومين عليه‌السلام داري غنا و فهم شيوايي از معرفت ديني بوده است. هر گوشه‌اي از اين کشور را بنگري، مردم با آداب و رسوم خاص خود براي معصومين و مخصوصاً حضرت اباعبدالله حسين عليه‌السلام عزاداري مي‌کنند.
فارغ از اينکه اين آداب و رسوم چقدر از مباني ديني و فرهنگ اصيل اسلامي نشأت‌گرفته و يا احياناً منطبق با آموزه‌هاي اسلامي نباشند؛ متأسفانه گاهي اوقات شاهد بدعت‌هايي در اين زمينه هستيم.
بدون شک، عزاداري نيز همانند بسياري از امور ديگر، داراي حدّ و مرزهايي است که همگان بايد ملزم به رعايت آن باشند؛ زيرا در غير اين صورت، ضررهاي جبران‌ناپذيري را به دنبال خواهد داشت، از اين رو، وظيفه عالمان و حوزه‌هاي علميّه است، که بدون مجمل گويي و با صراحت، حدّ و مرز آن را بيان کنند.
در سالياني نه چندان دور، شاهد اموري مانند: رد شدن از روي زغال گداخته، سنگ زدن به سينه، قفل زدن، زنجير و قلاده به گردن انداختن، پارس کردن مانند سگ و نمونه‌هايي از اين قبيل، در برخي مناطق بوديم که با مديريت و راهنمايي و ارشادات مراجع و علما، رو به کاهش بوده است.
در اين ميان، يکي از نکات قابل تامل اين است که علي‌رغم تاکيد مراجع عظام تقليد مبني بر حرمت و جائز نبودن افعالي که موجب وهن و خدشه‌دار شدن اسلام مي‌شود، مع‌الاسف نظاره‌گر ادامه مواردي مانند «قمه‌زني» هستيم که در برخي نقاط صورت مي‌گيرد و اسف‌بارتر اينکه با حمايت برخي از بيوت علما خصوصا بیت مرجع خودخوانده صادق شیرازی ، قوت و گسترش مي‌يابد، و اين در حالي است که بايستي به تقويت فرهنگ حسيني و انسان سازي بپردازند؛ نه اينکه باعث شبهه پراکني و تحريف فرهنگ اصيل حسيني شوند و بالتبع، افراد را از متن به حاشيه سوق مي‌دهند.
جریان انحرافی صادق شیرازی با هزینه‌های سنگین تبلیغاتی و حمایت افراطی از سنت غلط و تحقیر آمیز قمه زنی ، تمام توان خود را برای پیوند “شیعه” با خشونت و قرار دادن آن در مقابل سایر فِرَق اسلامی تجمیع کرده است.
برخی از محققان و تاريخ‌نگاران بر اين عقيده‌اند که قمه‌زني مربوط به دوره قاجار بوده و در عصر صفويه وجود نداشته است. استاد رسول جعفريان در اين‌باره مي‌گويد :
“يک نظر جدي اين است که بخش‌هايي از صورت‌هاي عزاداري از هند آمده است. تشيع در زمان صفوي به هند رفت و در برگشتش، از بندر بوشهر و شيراز وارد ايران شد. در مورد لبنان هم همين طور است. در نبطيه يک عالم شيعه گفته يک عده ايراني اين جا آمدند و يک رسم و رسوم خاصي در عزاداري دارند که جلوي اينها بايد گرفته شود. اين عبارت مال اواخر زمان قاجار است.
عزاداري ريشه‌اش از خود ائمه است، ولي شکل عزاداري عرب‌ها به گونه ديگري است. شکل عزاداري ايراني‌ها بعدها به وجود آمد. راجع به سينه زني و قمه‌زني، تاريخش به بيشتر از اواخر قاجاريه نمي‌رسد. يکي از دلايل اين است که فتاوايي که از علما داريم همه‌اش مال اواخر قاجاريه است و مطلقاً در استفتائات قديمي‌تر راجع به اين نصي نداريم. اين سيستم سينه زني يا زنجير زني يا قمه‌زني مطلقاً در متون صفوي نيست. عزاداري‌ها معمولاً در خانه‌ها بر پا مي‌شد، به اين صورت که روضه الشهداء را رو به روي خودشــــــان مي‌گذاشتند و از روي آن مي‌خواندند” .
موسی حقانی رئیس موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران می گوید :
“رضاشاه هم برای مدت کوتاهی تظاهر به دیندار بودن کرد، اما چندان طول نکشید. او در دو ـ سه سال اول حکومتش در ایام محرم به سرش گِل می‌مالید و جلوی دسته‌ای که راه می‌انداخت، راه می‌افتاد و قزاق‌ها را به قمه‌زنی وادار می‌کرد و خلاصه از چنین ظاهرسازی‌هایی کم نمی‌گذاشت “.
صادق شیرازی که قمه زنی یکی از اصول دین اوست در یک سخنرانی خود می گوید : “… و خون حضرت موسى عليه السلام و ساير انبيا ريخته شد. پس چرا برخى ترس دارند از ريختن خون براى امام حسين صلوات الله عليه ؟ بيشتر مطالعه و تامل كنند، چون روايات بسيارند و متواتر، از درجه تواتر بالايى برخوردارند. و وظيفه داريم كه دست اينها را بگيريم تا جهنمى نشوند، چه قاصر باشند چه مقصر، والله كه اين بسيار تاسف بار است كه بخاطر اين شبهات دوزخى شوند…”
بايد گفت تا کنون در شبکه‌هاي تلويزيوني و رسانه‌هاي ضد اسلامي در جهان، با استناد به صحنه‌هاي قمه‌زني که در برخي ديگر از کشورهاي اسلامي، هجمه‌هاي بسياري را عليه اسلام و مسلمين تهيه واسلام را چهره‌اي خشن و زشت معرفي کرده‌اند. تصاوير قمه‌زني و چهره‌هاي خونين افراد عاملي براي اسلام ستيزي شده و اين کار، يقينا آب به آسيب ريختن دشمن است.
سؤال اينجاست آیا جهنمی خواندن بسیاری از علمای اعلام امامیه که عمر خویش را صرف خدمت به معارف آل الله و احیای شعائر اسلامی نموده اند ، جایز و موافق با تقواست ؟
آيا افراد و اشخاصي که به مسئله قمه‌زني و ترويج آن، کمر همت بسته و آن را جزء شعائر اسلامي و مستحب موکد مي‌دانند؛ درک صحيحي از مسائل جهاني، وضعيت جهان اسلام و تشيع را در دنيا دارند؟!
آيا با قمه زدن و ترويج آن مي‌توان اسلام ناب محمدي (ص) و تفکر ناب شيعه را به جهانيان شناساند و صادر نمود؟
به نظر شما آيا زمان اين نرسيده است اجتهاد درستي از فقه و متون ديني داشته باشيم. مخصوصا از فقه شيعه‌اي که به اذهان خيلي از علماي جهان اسلام، سرآمد فقه اسلام است؟ چرا بايد به خاطر برخي کج‌سليقي‌ها و ناداني‌ها، فقه غني شيعه لکه‌دار شود و مورد جسارت و شماتت دشمنان و اسلام ستيزان قرار گيرد؟
آيا راه‌هاي ديگري براي احياء شعائر دين و عزاداري براي اباعبدالله الحسين (عليه‌السلام) وجود ندارد!
و در آخر با اشاره به متن فوق يادآور مي شود، در طول تاريخ، هيچ‌يک از فقهاء، حکم به وجوب قمه زني نداده است، بلکه فقط عده‌اي، آن را در روز عاشورا جايز و مباح دانسته‌اند و در مقابل، عده‌اي هم حکم به حرمت آن داده‌اند. لذا شخصي که اين عمل را ترک کند، در حقيقت به فتواي همه فقهاي شيعه عمل کرده است زيرا در فرض استحباب داشتن، ترک آن موجب عقوبت نمي‌شود. اما چنانچه اين عمل را انجام دهد، طبق نظر عده از بزرگان و فقيهان برجسته، مرتکب فعل حرام شده است. از اين‌روي، عقل حکم مي‌کند براي ابراز ارادت به ساحت حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام، از راه‌هايي استفاده شود که مورد اتفاق همه مراجع و بزرگان دين باشد.
بسیار شنیده ایم که طرفداران قمه زنی از عنوان «وهن آمیز بودن قمه زنی» با نام «تمسخر» یاد می کنند و می گویند تمسخر دیگران هیچ گاه موجب حرمت احکام اسلامی نمی شود.
به گزارش قادمون ، متن پیش رو یادداشتی از حجت الاسلام مهدی مسائلی است که در پی می آید؛
بسیار شنیده ایم که طرفداران قمه زنی از عنوان «وهن آمیزبودن قمه زنی» با نام «تمسخر» یاد می کنند و می گویند تمسخر دیگران هیچ گاه موجب حرمت احکام اسلامی نمی شود؛ زیرا کفار بسیاری از احکام و قوانین اسلامی، همچون حجاب، حدود، قصاص و… را نیز استهزا و تمسخر می کردند و اگر بخواهیم برای این تمسخر آن ها شأنیتی قائل شویم، باید همه احکام الهی را تعطیل کنیم. همچنان که قرآن کریم دراین باره فرموده است: «وَ لَنْ تَرْضی عَنْکَ الْیَهُودُ وَ لاَ النَّصاری حَتَّی تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ و یهود و نصارا هرگز از تو راضی نخواهند شد مگر آنکه از آیین آن ها پیروی کنی.» (بقره، ۱۲.)
در پاسخ به این شبهه باید گفت:
عنوان وهن آمیزبودن، معنایی متفاوت از تمسخر دارد؛ به این معنا که وهن آمیزبودن قمه زنی مربوط به تأثیرهای منفی است که بر عقاید و افکار افراد، اعم از مسلمانان و غیرمسلمانان گذاشته و موجب انزجار و دل زدگی آن ها از اسلام و تشیع می شود. پس قمه زنی به جای اینکه مردم جهان را به امام حسین(ع) و قیام عاشورا علاقه مند کند، تضعیف مذهب شیعه را در چشم جهانیان درپی دارد و موجب می شود آنها شیعه را متهم به خشونت، توحش و خرافه گری کنند. از همین رو حتی اگر این عمل را به عنوان نوعی عزاداری قبول کنیم و دلایل دیگری را که برای حرمت آن بیان می شود نپذیریم، ترک آن بسیار مهم تر از انجام آن است. البته ممکن است این نگاه وهن آمیز، در ادامه تمسخر دیگران را نیز درپی داشته باشد، زیرا استهزا و تمسخر، از ناحیه فرقه های دیگر اسلامی یا از ناحیه ملت ها و ادیان دیگر، بر دو قسم است:
۱. استهزای باطل و ناحق: تمسخر و استهزایی که تنها ازجهتِ دشمنی آن ها با ما صورت می گیرد و ناشی از عیب و ایراد ما نیست، این نوع استهزا هیچ گونه تأثیری نداشته و مانعیتی ندارد؛ مثل اینکه مردم مذاهب یا ادیان دیگر اعمال عبادی ما را به استهزا بگیرند. این نوع استهزا ناشی از وجود نقص و عیبی در مؤمنان یا در خود دین نیست.
۲. استهزا به جهات واقعی: برخی از استهزاها جهاتِ واقعی دارند و موجب هتک حرمت و استهزای واقعی شریعت و دین می شوند. لذا اگر در موردی تطبیق عنوانِ کلی بر مصداقِ خارجی، منجر به استهزای واقعی شد، باید آن را تحریم نموده و از انجام خودداری کنیم. مثلاً اگر تطبیق عنوان کلیِ عزاداری بر مصادیقِ خارجی آن، همچون قمه زنی، موجب این استهزا شود، انجام این مصادیق حرام شرعی است.
آری، ما از ریشخند دشمن نمی ترسیم، از بد نمایاندن اسلام به ملت ها در هراسیم. ما از آن می ترسیم که پافشاری ما بر برخی از اعمال بی ریشه و ابداعی، بهانه ای به دست دشمنان بدهد و آن ها با استفاده از آن، ملت هایی را که تشنه اسلام هستند از آن بیزار کنند.
آیا تمسخر کفار نقشی در تغییر روش ها ندارد؟
مشخص شد که عنوان وهن مذهب بودن قمه زنی، با موضوع تمسخر دیگران متفاوت است؛ اما آیا به راستی تمسخر دیگران هیچ نقشی در تغییر روش ها و رفتارهای دینی و مذهبی مسلمانان ندارد!؟
حقیقت آن است که دین اسلام در برابر تمسخر و استهزای دیگران دست وپابسته عمل نمی کند و سیاست های متفاوتی را در برخورد با استهزا کنندگان دنبال می نماید. زیرا اگر ایراد و مخالفت یا تمسخر کفار درباره یکی از تعالیم و قوانین ثابت و تغییرناپذیر اسلامی باشد، لازم است ضمن بی توجهی به تمسخرها و حاشیه سازی ها، با منطق علمی و مستدل به مقابله با استهزاکنندگان بپردازیم. اما هنگامی که دشمنان با استفاده از امور غیراصیل و غیرمرتبط با اندیشه اسلام و تشیع، به حاشیه سازی پیرامون تعالیم اسلامی می پردازند و قصد دارند از تأثیر واقعی آن ها بر افکارجهانیان بکاهند، تأکید بر چنین رفتارهایی مسلمانان را به حاشیه رانده و خدمتی تبلیغاتی برای دشمنان اسلام و تشیع است.
پس میانِ مسخره کردن ذات اسلام، یعنی واجبات و محرمات اسلام با مسخره کردن امور مباح تفاوت است. در واجبات و محرمات ضرورت ایجاب می کند که بر موضع خود تأکید ورزیم و با رویارویی نیرومند، با مسخره کنندگان برخورد کنیم؛ اما در امور مباح وضع چنین نیست. هنگامی که یک عمل مباح دستاویز دشمنان می شود تا مسلمانان را استهزا نموده و به این وسیله آن ها را تضعیف نمایند، وظیفه هر مسلمانی است که از این گونه اعمال کناره گیری کند. این حقیقتی است که در آیات قرآن به خوبی به آن اشاره شده است. چنان که می بینیم در آیه ۱۰۴ سوره بقره خداوند مؤمنان را از به کاربردن کلمه «راعِنا» برحذر داشته و می فرماید:
«یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لاتَقُولُوا راعِنا وَ قُولُوا انْظُرْنا وَ اسْمَعُوا وَ لِلْکافِرِینَ عَذابٌ أَلِیمٌ؛
ای کسانی که ایمان آورده اید [هنگامی که از پیامبر تقاضای مهلت برای درک آیات قرآن می کنید] نگویید «راعِنا» بلکه بگوئید «اُنْظُرنا» [چرا که همان مفهوم را دارد و دستاویزی برای دشمن نیست] آنچه به شما دستور داده می شود بشنوید و برای کافران و استهزاکنندگان عذاب دردناکی است.»
می توان از این آیه به خوبی درک کرد که مسلمانان باید در برنامه های خود مراقب باشند تا هرگز بهانه به دست دشمن ندهند و حتی از گفتن یک جمله کوتاه که ممکن است سوژه ای برای سوءاستفاده دشمنان شود احتراز جویند. قرآن با صراحت برای جلوگیری از سوءاستفاده مخالفان به مؤمنان توصیه می کند که حتی از گفتن یک کلمه مشترک که ممکن است دشمن از آن معنی دیگری قصد کند و به تضعیف روحیه مؤمنان بپردازد، پرهیز کنند. دامنه سخن و تعبیر وسیع است؛ پس چه لزومی دارد انسان جمله ای را به کار برد که قابل تحریف و سخریه دشمن باشد. در مورد عزاداری نیز وضع چنین است. بی شک عزاداری امام حسین(ع) از دستورات مؤکدی است که شیعیان هیچ گاه از آن کوتاهی نخواهند کرد. همه می دانند که قمه زنی رفتاری نیست که شرع مقدس اسلام آن را به مردم القا کرده باشد؛ بلکه روشی است که بعضی از مردم عادی و ناآگاه آن را به عزاداری ها راه داده اند. پس هنگامی که می توان به روش های صحیح و مناسبی که چنین آثار منفی را درپی ندارد، عزاداری نمود، چه لزومی دارد بر اعمالی تکیه کنیم که برای خودِ مسلمانان نیز توجیه پذیر نیستند، چه برسد برای کفار که حتماً آن را عملی خرافی و جاهلانه می پندارند.
درنهایت باید بدانیم که ما ملتزم به دفاع از اسلامی هستیم که بر قلب پیامبر گرامی اسلام، حضرت محمد(ص) نازل شده و ایشان به مردم ابلاغ کرده اند. معیار سلامت و قداست هر عملی همین است. اما چیزهایی که مجسم کننده حقیقت خالص اسلام نیستند، حال به این علت که از امور زائد و تحریف شده هستند یا بدان جهت که از روش هایی هستند که برحسب اختلاف اوضاع و احوال زمانی و اجتماعی، ارزش و اعتبار آن ها مختلف می شود، هیچ التزامی نداریم که در زندگی خود با آن ها هماهنگ شویم، چه رسد به اینکه بخواهیم از آن ها دفاع کنیم. زیرا این ها نه از اصول اسلام اند و نه از فروع آن؛ بلکه باید براساس معیارهای صحیح اسلامی بررسی و نقد شوند تا معلوم شود که به مصلحت هستند یا نه. مقدسات دینی، همان حقایق اصیلی است که در برابر نقد، استوار می ماند و از هیچ چیز، جز حجّت و دلیل، تبعیت نمی کند. از این راه است که می توان اسلام را از تحریف و آلودگی، معیارها را از انحراف و حال و آینده را از اسارت اموری که به آن ها انس گرفته ایم، حفظ نمود. اگر بخواهیم دین، تبدیل به تقلیدها و عاد ت های بی ارزش نشود و ارزش فکری و عقلی خود را حفظ کند، راه همین است.
منبع : خبرگزاری مهر
پیش از این نیز سال گذشته رسانه های غربی در یک شیطنت بی شرمانه عزاداران حسینی در سرتا سر جهان را در در چارچوب قمه زنی معرفی کردند.
خبرگزاری انگلیسی رویترز در گزارشی جانبدارانه باعنوان “فستیوال عاشورا”، آئین های نهی شده‌ای چون قمه زنی و تیغ زنی در کشورهایی چون عراق، هند، پاکستان و افغانستان را مورد توجه قرار داد.انتشار این تصاویر موج رسانه ای جدیدی علیه مسلمانان بر پا کرد و عکس ها به گونه ای گزینش شد که دلخراش بوده و از عکس کودکان و نوجوانان بیشتر استفاده شود.
امام خمینی(ره) در پاسخ به استفتایی که در سالهای اول انقلاب شده بود فرمودند: (در وضع موجود قمه نزنند…) مقام معظم رهبری نیز در مورد خرافه زدایی از عزاداری فرمودند: قمه زدن هم از آن کارهای خلاف است… این یک کار غلطی است که عده ای قمه ها را بگیرند و بر سر خود بزنند و خون بریزند… کجای این کار عزاداری است؟ این جعلی است. این ها چیزهایی است که از دین نیست.
به همین منظور آیت الله مکارم شیرازی، در پاسخ به استفتایی مبنی بر اینکه “قمه زدن در عزای سید الشهدا(علیه السلام) چه حکمی دارد؟”، می گوید: به یقین کسانی که قمه می‌زنند از عاشقان و دلباختگان حضرت اباعبدالله(ع) هستند لکن این عمل در شرایط فعلی به مکتب اهل بیت(ع) ضربه می‌زند و آثار سوء آن مشهود است.
شبکه های ماهواره ای وابسته به جریان منحرف شیرازی ها که به تشیع لندنی مشهور شده اند، در روزهای پایانی دهه اول محرم و در آستانه روز عاشورا اقدام به تبلیغ گسترده قمه زنی کرده اند. بسیاری از مراجع تقلید این اقدام را وهن مذهب به شمار آورده و آن را حرام اعلام کرده اند.
منبع : جهان
آیت الله عباس کعبی، نماینده مردم خوزستان در مجلس خبرگان رهبری، با هشدار نفوذ جریان تشیع انگلیسی در عزاداریها اظهار داشت: نهضت امام حسین(ع) فرا مکانی و فرازمانی است و رسالت ما در همه عصرها و نسل‌ها این است که با الگوگیری از آرمان عاشورایی در جریان زندگی تحول ساز و حرکت‌آفرین باشیم.
وی کربلا را نماد مواجهه اسلام ناب محمدی(ص) با اسلام اموی خواند و افزود: امام حسین(ع) الگوی مطلق و مشعل تابناک آزادی‌خواهی، استقلال طلبی، عدالت طلبی، معنویت و هدایت، عقلانیت، عواطف مقدس بشری و اسلام ناب محمدی در مواجهه با اسلام اموی در معارف بلند حسینی(ع) جلوه‌گر شده است.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم تأکید کرد: مراسم عزاداری سیدالشهدا(ع) باید به گونه‌ای باشد که راه را برای اقتدار به حضرت و قهرمانان کربلا فراهم کند و گریه بر امام حسین(ع) باید اشک مسؤولیت‌آفرین، حرکت بخش و انسان ساز باشد.
وی یادآور شد: دوستی امام حسین(ع) و شهدای کربلا در عمق فطرت انسان‌های بیدار با هر دین، نحله، اعتقاد و مرام وجود دارد و انرژی و ظرفیتی که در نهضت کربلا است، بی‌پایان و گنج گرانبهایی است.
نماینده مردم خوزستان در مجلس خبرگان رهبری به آثار نهضت کربلا در جهان اشاره کرد و گفت: ظرفیت و انرژی نهضت کربلا برای این است که حیات طیبه را در زندگی معاصر برای ما به ارمغان آورد و حکومت صالحان را در جهان محقق کند.
وی با اشاره به نفوذ خزنده تشیع انگلیسی در عزاداریها تصریح کرد: متأسفانه یک عده برخلاف جریان نهضت حسینی(ع) و به جای توجه به اهداف و رسالت این نهضت، شعائر عاشورا را تحریف کرده‌اند.
آیت الله کعبی به آسیب‌های قمه زنی و عزاداری بدون محتوا اشاره کرد و گفت: عزاداری بی‌محتوا و شعاری موجب تسکین، تخدیر و در نهایت باعث انحراف اذهان از اسلام ناب شود و افراد را از اهداف اصلی و پیام‌های واقعی عاشورا دور کند.
وی عاشورا، انتظار و ولایت فقیه را مثلث فرهنگ و تمدن سازی و حیات واقعی تشیع در عصر حاضر خواند و تأکید کرد: دشمن تلاش میکند که مفاهیم مقدس دینی را به انحراف بکشد؛ و از ظرفیت عاشورا در جهت خلاف اهداف امام حسین(ع) استفاده کند و خواسته دشمنان اسلام و عزت مسلمانان فراهم شود.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، امام حسین(ع) را پرچم حیات اسلام، معنویت، حرکت، معنویت، اقامه نماز، انفاق در راه خدا، امر به معروف و نهی از منکر برشمرد و افزود: منطق برخی در عزاداری، ابراز احساسات بدون جهت است و به جای این که شعائر اسلامی را در راستای نشر معارف و تقوای قلوب ارائه دهند، بیشتر سبب توهین به شیعه می‌شود.
وی قمه زنی و شیوه عزاداری غیر سنتی را به جار و جنجال شبیه خواند و یادآور شد: این حرکت‌ها به عزاداری شباهت ندارد و باعث هتک تشیع و توهین به نهضت امام حسین(ع) است و اسلام و مکتب شیعه را بدنام میکند و این گونه عملکردها به جای این که ذهن‌ها، قلب‌ها، عواطف و احساسات عزاداران را بر علیه دشمنان تشیع بسیج کند، چهره نامناسبی را از شیعه نشان داده و بر علیه اهداف سیدالشهدا(ع) بسیج میکند.
آیت الله کعبی تصریح کرد: امروز تکفیریها و تشیع انگلیسی دو روی یک سکه هستند که ریشه آنها به جهل، فریب کاری، تطمیع و مزدوری برای دشمنان بشریت برمی‌گردد؛ از این‌رو باید روشنگری و فرهنگ‌سازی شود؛ از این‌رو عزاداری واقعی را باید ترویج کنیم و آن عزاداری سنتی است که از کربلا تا امروز رواج داشته و مرکز تحول بوده؛ همان‌گونه که در سالهای اخیر در زیارت اربعین نمود پیدا کرده است.
نماینده مردم خوزستان در مجلس خبرگان رهبری به همایش پیاده‌روی اربعین اشاره کرد و گفت: زیارت اربعین، حضور آگاهانه ملت‌ها برای لبیک‌گویی به ندای حسین‌بن علی(ع) است.
منبع : خبرگزاری رسا
به گزارش قادمون هیئات مذهبی، محافل وعظ، خطابه و سخنرانی همواره از اهمیت ویژه‌ای در میان شیعیان به ویژه در کشور ما برخوردار بوده است. در تاریخ اسلام شاهد بوده‌ایم که منابر و محافل دینی نقش به سزایی در برانگیختن مردم برای فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی داشته‌اند. چه بسیار جنگ‌هایی که با یک مجلس وعظ و خطابه شروع و چه بسیار فتنه‌ها که یک منبر آن را خاموش کرد.
در عصر حاضر نیز شاهد هستیم که هیأت‌های مذهبی و محافل فرهنگی مذهبی در زمینه‌های مختلف فرهنگی، مذهبی، سیاسی و اجتماعی تأثیر زیادی بر روی زندگی مردم دارند و شاهد بازخورد برخی جریان‌سازی‌هایی که از طریق این مجامع برای زندگی مردم صورت گرفته هستیم.
در کشور ما که مردم به ویژه در ایام ماه محرم ارتباط زیادی با سخنرانان و هیأت‌های مذهبی و مراسمات عزاداری دارند، با توجه به فضایی که در این ایام ایجاد می‌شود و اذهان مردم آمادگی بیشتری برای پذیرش افکار و مطالب ارائه شده از روی منبر پیدا میکند، باید توجه ویژه‌ای به منبر و منبری، مراسمات عزاداری و مداحی و سبک‌های عزاداری کرد؛ چرا که نه تنها ما به تأثیرات عمیق این محافل آگاه هستیم، بلکه حافظه تاریخی ما نشان می‌دهد همواره دشمنان در تلاش بوده‌اند تا از ابزار هیأت و منبر برای پیشبرد اهداف فرهنگی و استراتژی‌های فرهنگی خود استفاده کنند.
در سالهای اخیر با افزایش نفوذ جریان‌هایی که مورد حمایت غرب هستند، نظیر تشیع لندنی شاهد برخی انحرافات و بدعت‌ها در مجالس مذهبی و منابر و سبک‌های عزاداری بوده‌ایم که همه این مسائل زنگ خطریست برای دست اندرکاران و دلسوزان تا با دقت بیشتری به برگزاری مراسم عزاداری و محافل مذهبی و فرهنگی بپردازند.
حجت‌الاسلام مهدی دانشمند اصفهانی یکی از مبلغان و سخنرانان موفق و مشهور کشور است که به خوبی توانسته در زمینه جذب مخاطبان موفق باشد. همچنین شاهد حضور وی در محافل و مجالس مختلف در سراسر کشور و حتی خارج از کشور بوده‌ایم که همواره با استقبال مخاطبان مواجه بوده است. وی با بیش از سه دهه تجربه در سخنرانی، منبر رفتن و حضور مستمر در محافل فرهنگی مذهبی و مراسمات عزاداری، یکی از اشخاصی است که می‌تواند بایدها و نبایدها را برای منبر رفتن، سخنرانی کردن و برگزاری محافل فرهنگی مذهبی و هیأت‌های عزاداری مطرح کند.
اگر چه منبر، منبرشناسی و آسیب‌شناسی هیأت‌های عزاداری نیازمند بحث‌هایی مفصل، تألیف و تدوین مقالات و کتب متعدد با استفاده از تجربیات علما و کارشناسان دینی و مذهبی است، ولی برای بررسی اجمالی این موضوع پای گفت‌وگوی حجت‌الاسلام دانشمند اصفهانی نشستیم که مشروح آن در ادامه تقدیم حضور علاقه‌مندان می‌شود؛
منبر و خطابه در اسلام به ویژه در مذهب شیعه چه جایگاهی دارد؟
زمانی که به سیره پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) نگاه می‌کنیم، می‌بینیم پیام‌هایی که برای مردم مفید و مورد نیاز جامعه برای بصیرت و رشد تعلیم افکار است تا مردم به وظیفه خودشان عمل کنند و بدانند در چه شرایطی هستند، با خطبه‌ها و سخنرانی‌های ائمه معصوم(ع) صورت گرفته است و با این خطبه‌ها بود که مردم راه را از چاه تشخیص می‌دادند.
روایاتی که از اهل‌بیت(ع) برجا مانده، برگرفته از همان خطبه‌ها است. به ویژه امیرمؤمنان(ع) که «اخطب الخطباء» بوده‌اند و حتی در میان دشمنانشان به عنوان «اخطب الخطباء» معروف بودند و دشمنان نیز مولا(ع) را به عنوان بهترین خطیب معرفی می‌کردند، این خطبه‌ها بسیار مردم را تکان می‌داده و روشن می‌کرده است؛ حتی آنها را تهییج و و تشویق می‌کرد و بعضاً در جنگ‌ها با یک خطبه هزاران نفر برای جنگ آماده می‌شدند.
در زمان غیبت و پس از ائمه اطهار(ع) مراجع، علما و بزرگان دین بر روی منابر و با سخنرانی مردم را نسبت به طاغوت‌های زمان آگاه می‌کردند. در دوران معاصر نیز حضرت امام خمینی(ره) با آن سخنرانی معروف خود در بهشت زهرا(س) و پیش از آن در سال 42 در خطبه‌ای آتشین در فیضیه مردم را بیدار کردند. بسیاری در آن زمان خواب بودند و امام(ره) با آن خطبه‌ها و سخنرانی‌ها چارچوب فکری انقلاب و مبارزه با استکبار را در اذهان مردم زنده کردند. فکر مبارزه با طاغوت را با همان سخنرانی‌ها و خطبه‌ها در ذهن مردم ایجاد کردند.
امروز نیز رهبر معظم انقلاب با خطبه‌ها و سخنرانی‌های خود أثرگذاری فراوانی در جوامع اسلامی دارند. به عنوان نمونه در فتنه اخیر منا و مسجدالحرام که یهودیان مرموز و وهابی‌های بی‌دین مردم را کشتند؛ رهبر معظم انقلاب در سخنانی فرمودند: «برخورد سخت و خشن در صورت همکاری نکردن، پاسخ عربستان خواهد بود.» پس از این سخنان، 4 ساعت طول نکشید رژیم آل سعود که قصد داشت حتی پیکر شهدای ما را تحویل ندهد، تغییر رویه داد و پادشاه عربستان این فاجعه را تسلیت گفت.
حتی به سرعت شهدای منا به ایران برگردانده شدند و اینها در حالی صورت گرفت که پیش از سخنرانی رهبر معظم انقلاب، وزرای ما را به عربستان راه ندادند. حتی درخواست ملاقات وزیر امور خارجه ما را رد کردند؛ ولی با یک سخنرانی حضرت آقا ورق برگشت. همواره زمانی که علما و بزرگان دین با سخنرانی و خطابه یک قدم به جلو برمی‌دارند، دشمنان
کیلومترها عقب نشینی می‌کنند و همه اینها بیانگر اهمیت منبر و خطابه است.
ـ با توجه به گسترش تکنولوژی‌های ارتباطی، رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی و افزایش ارتباط مردم با فضای مجازی، آیا به نظر شما این فناوری‌ها جایگزین منبر، وعظ و خطابه شده‌اند؟
ابداً چنین اتفاقی رخ نداده است. این موضوع را رهبر معظم انقلاب نیز فرمودند. در فرمایشات حضرت امام خمینی(ره) نیز بر اهمیت منبر، وعظ و خطابه تأکیده شده و خود مردم اقرار دارند که هیچگاه ابزارهای مجازی نمی‌تواند جایگزین منبر و خطابه شود. ما هم که در این عرصه فعالیت می‌کنیم، شاهد این مطلب هستیم که خود مردم اقرار می‌کنند تلویزیون، ماهواره و دیگر وسایل ارتباطی نتوانسته‌اند جای منبر را پر کنند.
ـ چرا منبر تا این حد از قداست برخوردار است؟
منبر یادگاری حضرت رسول(ص) و ائمه اطهار(ع) است. مردم وقتی به منبر سیدالشهدا(ع) نگاه می‌کنند، چون جزء شعائر شیعه است، برای آن قداست قائل می‌شوند. هرچیزی که مردم را به یاد اهل‌بیت(ع) بیندازد، برای آنها مقدس است. ساختمان مسجد، خشت، گل، سنگ و تیرآهن که بیشتر نیست، سازه و ساختمانی همانند دیگر ساختمان‌ها است، ولی چون نام مسجد بر آن نهاده می‌شود، برای مردم قداست پیدا میکند. وقتی چیزی به نام اهل‌بیت(ع) ثبت و جزئی از شعائر شیعه می‌شود، قداست پیدا میکند. قرآن نیز می‌گوید: زمانی که می‌خواهید تقوای قلوب و ایمان اشخاص را خوب لمس کنید، باید ببینید به شعائر دینی به چه میزان اهمیت می‌دهند. کسانی که واقعاً مقدس هستند، به شعائر دینی و اماکن مقدسه بیشتر احترام می‌گذارند.
ـ به نظر شما رابطه روضه و منبر چگونه است؟ آیا روضه می‌تواند جایگزین منبر باشد؟ روضه و منبر رقیب یکدیگر هستند؟
روضه نتیجه منبر است. سخنرانی و خطابه همانند درخت است که روضه میوه آن خواهد بود. اگر اساتید عرصه خطابه و منبر را ببینید، متوجه می‌شوید که روضه و منبر آنها در ارتباط هستند و تطابق دارند. خلاصه آنچه بالای منبر مطرح می‌شود، مصداق عملی آن روضه می‌شود. به عنوان نمونه وقتی در سخنرانی پیرامون «جوانی» سخن گفته می‌شود، روضه علی اکبر(ع) خوانده می‌شود. یا زمانی که در سخنرانی تأکید می‌شود انسان باید در راه اسلام عمر خود را صرف کند، در این راه مو سفید کند و در نهایت در راه دین جان خود را تقدیم کند، روضه حبیب بن مظاهر خوانده می‌شود. این کار سبب می‌شود برای نمونه وقتی فردی در پایان سخنرانی و هنگام روضه وارد مجلس شود، محتوای سخنرانی را از روضه بفهمد و متوجه شود که موضوع سخنرانی چه بوده است.
ـ به نظر شما آیا اقبال مردم به منبر و سخنرانی کمتر نشده است؟ دلیل چیست؟
شاید این مسأله برای برخی رخ داده باشد. ولی بحمدلله بنده در سخنرانی‌ها و منبرهای خودم شاهد چنین موضوعی نبوده‌ام. برای بنده که استقبال خیلی بیشتر شده است. در جلسات خودم تاکنون شاهد کم رنگی نبوده‌ام. اتفاقا نسل جوان بیشتر در پای منبر و جلسات سخنرانی حاضر می‌شوند. تجربه نیز نشان داده به هر میزان مردم گرفتارتر می‌شوند و از دنیا و دیگران نا‌امید می‌شوند، به خداوند و سیدالشهدا (ع) پناه می‌برند. به نظر بنده اینگونه نیست که استقبال مردم کمتر شده باشد. شاید برای بعضی بنابر دلایلی این اتفاق رخ داده باشد و مردم پای منبر آنها حاضر نشوند.
نیامدن مردم پای منبر را نباید به حساب بی‌دینی مردم گذاشت. این موضوع را به طلاب جوان هم گوشزد کرده‌ام که اگر مردم پای منبری نیامدند، نباید این عدم حضور را پای بی‌دینی آنها گذاشت؛ بلکه گاهی ما موضوعاتی را انتخاب می‌کنیم که مردم احساس نیاز نمی‌کنند.
اگر کسی اصول منبر را رعایت کند، موضوعاتی را انتخاب کند که برای مردم تازگی و جذابیت داشته باشد، مردم بسیار استقبال می‌کنند. حتی می‌آیند سؤال پرسیده و تشکر می‌کنند. مردم به بصیرت و بینشی رسیده‌اند که پای هر سخنرانی نمی‌نشینند. درک مردم بالا رفته است و برای وقت خود بیشتر ارزش قائل هستند.
شاید سال اول در یک مراسمی به خاطر تبلیغات حاضر شوند، ولی اگر ببینند که چیزی دستگیر آنها نمی‌شود، سال بعد قطعا در آن مراسم حاضر نخواهند شد. واقعا مردم امروز برای وقت خود ارزش قائل هستند و ما نیز باید برای وقت مردم ارزش قائل شویم. ارزش قائل شدن برای مردم در هر صنفی باید عملی شود. روحانیان باید با مطالعه و ارائه مطالب مفید، جدید، علمی و اصولی به وقت مردم احترام بگذارند.
اگر روحانیت می‌خواهد حذف نشود و کنار زده نشود، باید مردم را عامی فرض نکند. امروزه بیشتر مخاطبان در مجالس سخنرانی تحصیل‌کرده هستند. در گذشته پای منبر روحانیان به اندازه انگشتان دست افراد با سواد و تحصیل کرده حضور نداشت، ولی امروزه برعکس شده است. بعید می‌دانم در ایران دیگر بی‌سواد وجود داشته باشد.
گاهی اوقات از انتقاداتی که مردم به صنف ما می‌کنند، احساس می‌کنم که سطح مطالعاتی مردم بسیار بالا رفته است. یک روحانی وقتی بالای منبر می‌رود باید بتواند به صورتی صحبت کند که همه اقشار و افراد در سطوح مختلف از این منبر چیزی عایدشان بشود. این به معنای استفاده از واژه‌های ثقیل و سنگین نیست؛ یعنی یک منبری باید پخته و بامحتوا صحبت کند. همانند حضرت امام خمینی(ره) یا رهبر معظم انقلاب که در عین سادگی و روان بودن صحبت‌هایشان، همه اقشار مردم و همه جامعه از این صحبت‌ها استفاده می‌کنند. هر کسی به اندازه فهم، صنف، شغل و سن خودش از این سخنرانی‌ها استفاده میکند و در حقیقت این هنر سخنران است که بتواند مخاطب را جذب کند.
ـ به نظر شما آیا همه طلاب باید منبری شوند یا تنها کسانی که علاقه‌مند هستند در این زمینه ورود پیدا کنند؟
طلبه باید یا مؤلف، یا مدرس و یا مبلغ باشد. در هر سه صورت باید محقق هم باشد. برخی‌ها توفیقاتشان بسیار است، همانند شهید مطهری که هم مؤلف خوبی بودند، هم محقق بزرگی بودند و هم مبلغ مؤثری بودند. استعداد همه به یک اندازه نیست. منبر رفتن، خطیب شدن و سخنرانی کردن نیازمند لوازم خودش است. اولاً منبری باید خوش‌ظاهر باشد. وقتی مخاطبان سخنران را نگاه می‌کنند، باید چهره روحانی به دلشان بنشیند. سخنران باید خوش صدا و خوش بیان هم باشد.
به قول رهبر معظم انقلاب، سخنران باید مسلح باشد به دو زبان؛ یکی زبان زمان و دیگری زبان جوان. یعنی باید هم زمانه و مسائل زمان را به خوبی بشناسد و هم جوانان و مسائل مورد نیاز آنها را بداند تا بتواند در دل آنها نفوذ کرده و بر فکر آنها مؤثر واقع شود.
ـ مهمترین آسیب‌هایی که هیأت‌های مذهبی و مراسمات عزاداری را تهدید میکند، چیست و چه تأثیری بر آینده آنها خواهد داشت؟
نخست اینکه مجالس در حال خالی شدن از علما و روحانیون هستند. هیأت‌ها مداح محور شده‌اند. البته نه اینکه مداح‌ها بد باشند؛ ولی حتی مادحین فهیم و بصیر نیز از این موضوع نگران هستند. برخی وقتها نیز حرفایی مطرح می‌شود که جواب ندارد. برای نمونه مطرح می‌کنند در یک هیأت حدود 500 نفر جوان حضور دارد و شما ببینید حوزه‌های علمیه چند نفر مبلغ پرورش داده‌اند که بتوانند جوابگوی نیازهای این جوانان باشند. یعنی از طریق منبر بتوانند این جوانان را جذب کنند.
حاج محمود کریمی از معدود مداحانی است که هنگام جلساتش حتما پای منبر می‌نشیند تا دیگران هم یاد بگیرند. بنده شنیدم در یکی از جلسات حاج محمود کریمی، هنگام سخنرانی و منبر تعداد کمی حضور داشتند، ولی پس از منبر که نوبت مداحی می‌شود، جمعیت زیادی حاضر می‌شوند و در این موقع حاج محمود کریمی از سخنران درخواست میکند حالا که جمعیت زیادی حاضر شده است، دوباره منبرش را تکرار کند و وقت خودش را به روحانی می‌دهد.
در هیأت، معرفت اصل است. رهبر معظم انقلاب مبحثی را تحت عنوان «شور و شعور» مطرح کردند. شور وسعت است و شعور عمق. مشکل هیأت‌های ما این است که شور آنها به اندازه دریا است، ولی عمق آنها به اندازه بند انگشت نیست. البته این شامل همه هیأت‌های مذهبی ما نمی‌شود، ولی عمده هیأت‌ها این مشکل را دارند. اشخاص حاضر هستند شب تا صبح سینه بزنند، ولی حاضر نمی‌شوند نیم ساعت برای شنیدن یک سخنرانی وقت بگذارند.
بنده در جزوه‌ای بیش از 30 آسیب را برای هیأت‌ها نوشته‌ام. افزون بر کمبود مباحث معرفتی، شعرهایی که خوانده می‌شود، چندان عمیق و پخته و خط دهنده نیست. بلکه اشعاری محاوره‌ای است که رهبر معظم انقلاب هم این مسأله را متذکر شده‌اند. آقای «میثم مطیعی» به همین دلیل گل کرده است، چون مسائل سیاسی را هم در اشعار خود مطرح میکند. مداحان ما باید در این وادی وارد شوند که در کنار امام حسین(ع)، روضه و گریه، «هیهات من الذله» را هم مطرح کنند. در قالب شعر، جوانان را نسبت به آگاه شدن از تهدیدات دشمن، مشکلات جامعه، تبعیت از ولایت، تحصیل کردن و زندگی سالم ترغیب کنند.
دوم، یکی دیگر از آسیب‌های مهم هیأت‌ها دودی شدن آنها است. پس از روضه، قهوه‌خانه رفتن بسیار ناپسند است. متأسفانه بعضی بچه‌های هیأت چندان درس‌خوانده نیستند و از نظر تحصیلی و علمی بسیار موفق نبوده‌اند. برخی از مداحان اهل‌بیت(ع) نیز چندان تحصیل‌کرده نیستند. چند نفر از مداحان اهل‌بیت(ع) یک مرتبه «منتهی الآمال» را خوانده‌اند؟ باید به این مسائل توجه داشت.
ـ به نظر شما برخی سبک‌های عزاداری نظیر قمه زنی و زنجیر تیغی زدن چه آثاری در پی دارد؟
شاید زمانی قمه زنی و زنجیر تیغی جواب می‌داده است. برخی توجیه می‌کنند که ما دنبال تأیید دشمن نیستیم و برای ما نظر دشمن مهم نیست؛ حرف خوبی هم هست، ولی سؤال بنده این است که آیا تشخیص مسائل زمان حاضر را ما بهتر می‌فهمیم یا بزرگان و علمای ما؟
بنده به هیچ وجه به قمه‌زن‌ها توهین نمی‌کنم و قمه‌زنی را زیر سؤال نمی‌برم؛ ولی یک سؤال مهم دارم و آن این است که امروزه قمه‌زنی برای جهان تشیع چه سودی دارد؟ در قرن 21 وقتی یک جست‌وجویی در اینترنت می‌کنیم، شاهد هجمه‌ها، بی‌انصافی‌ها و بهانه‌گیری‌های دشمن هستیم. با این مسائل به این نتیجه می‌رسیم که دشمنان به خوبی از قمه‌زنی و مراسماتی از این دست استفاده می‌کنند. برای اینکه چماقی بسازند و بر سر شیعه بکوبند.
ما یا دلسوز شیعه هستیم یا اینکه تنها به گذارندن امروزمان فکر می‌کنیم. اگر دلسوز شیعه هستیم، باید بدانیم 1400 سال است که هیأت‌ها و علمای گذشته جنگیده‌اند تا یک حیثیتی برای شیعه درست کنند و امروزه این پرچم به دست ما افتاده است. قمه زنی جواب که نمی‌دهد هیچ، بلکه خیلی‌ها را زده میکند. در دنیا هم مسأله به همین صورت است.
داعشی‌ها را ببینید! پوشش آنها، نوع ریش، محاسن و ظاهر آنها دقیقا همانند شیعه‌های پاکستان و برخی کشورهای منطقه است تا وحشیگری که در دنیا از داعش دیده می‌شود به شیعه نسبت داده شود. مگر داعشی‌ها نظامی‌های دوره دیده و چریک نیستند؟ پس چرا لباس نظامی و به اصطلاح پلنگی نمی‌پوشند؟ چرا مشکی می‌پوشند و ریش بلند می‌گذارند؟ علت این است که می‌خواهند شبیه به رزمندگان جبهه مقاومت شوند. می‌خواهند شبیه به نوکران امام حسین(ع) یعنی عزاداران ایشان باشند.
داعشی‌ها حتی تلاش می‌کنند وحشیگری‌های خود را به گردن ما بیندازند. به گونه‌ای به ما ربط دهند. وقتی در قمه زنی شمشیر پر خون یک شیعه بالا می‌رود، به شمشیرها و چاقوهای خونی داعشی‌ها که سر می‌برند و از این جنایات در فضای مجازی فیلم منتشر می‌کنند، شباهت بسیار زیادی پیدا میکند.
من نوکر همه عزاداران و نوکران امام حسین(ع) هستم. من حتی خاک پای قمه زن‌های دل پاک امام حسین(ع) را به چشم می‌کشم؛ ولی امروزه قمه زنی این عزیزان برای امام حسین(ع) ضرر دارد. البته بنده معتقد هستم که نباید با قمه زنان برخورد بد داشت. همان‌گونه که بر رفتار صحیح و مناسب با اهل سنت تأکید داریم، اینها شیعه هستند، ولی جاهلند. بنده بسیاری از قمه زنان را با ادبیات مناسب و دوستانه جذب و اعتماد آنها را جلب کردم.
قمه زنی مقداری هم سیاسی شد. بنده به عده‌ای از قمه زنان اصفهانی گفتم: اگر مسئولان دستور قمه زنی می‌دادند، چه کار می‌کردید؟ گفتند: «ما در این صورت حاضر به قمه زدن نبودیم.» بنده به آنها گفتم: پس هدف شما عزاداری نیست، بلکه قضیه سیاسی شده است. برخی بیهوده شعار می‌دهند، درحالی که هدف آنها از این سبک عزاداریها سیاسی و نفسی است و این رفتار خیلی بد و به ضرر شیعه است.
ـ رهنمودهای رهبر معظم انقلاب پیرامون عزاداری، سبک‌های عزاداری، کیفیت منابر و سخنرانی‌ها تا چه حد مؤثر واقع شده است؟
تأثیر رهنمودهای رهبر معظم انقلاب بسیار زیاد بوده است. به عنوان نمونه در زمینه سبک‌های مداحی، زمانی که ایشان به سبک‌های سخیف و برگرفته از ترانه‌ها اعتراض کردند، بحمدلله دیگر شاهد این معضل نبوده‌ایم. بنده پس از تذکر ایشان حتی شاهد یک مورد هم نبوده‌ام. بخشی از این کارها جهالت است و بخشی جوانی. مداحان اهل‌بیت(ع) گاهی نسبت به علما کم مهری می‌کنند، در حالی که باید رابطه بیشتری با علما داشته باشند.
رهبر معظم انقلاب هر سال سه بار با مداحان جلسه دارند. علت این موضوع این است که ایشان به خوبی بر تأثیر صحبت‌های خود بر مداحان آگاه هستند. رهبری می‌داند که این جلسات می‌توانند افراط و تفریط‌های موجود را از بین ببرد. مداحان به خوبی فرمایشات علما و بزرگان و رهبری را مورد توجه قرار می‌دهند. مادحین اهل‌بیت(ع) بازوی اسلام هستند. یک چشم دین روحانیت و علما هستند و چشم دیگر مداحان. بین روحانیان و مداحان نباید اختلاف باشد و کسانی که در منبر علیه مداحان صحبت می‌کنند، اشتباه می‌کنند.
ـ نقش تشیع لندنی در آسیب‌ها و مشکلاتی که در زمینه عزاداری و منابر شاهد آن هستیم به چه صورت است؟
به نظر بنده اینکه امام خامنه‌ای نسبت بهتشیع لندنی هشدار می‌دهند، برای متذکر شدن چند نکته است که اسلامی منهای روحانیت، جداسازی سیاست و دیانت و سکولاریزم، سیاسی نشدن مداح و روحانی، مشخص شدن حمایت دشمن از اشخاص و جریان‌های تفرقه افکن از مهمترین این مسائل است.
عده‌ای در قلب اروپا و در لندن به سادگی به مراجع و مقدسات مذاهب توهین می‌کنند. به عنوان نمونه چندی پیش «یاسر الحبیب»(فحاش و تکفیر کننده سفارشی بیت صادق شیرازی) در شبکه فدک برای فوت عایشه جلسه‌ای گرفت. بنده خودم برخی تصاویر این جشن‌ها را دیدم. ما محبت عایشه را نداریم، ولی باید آنها پاسخگو باشند که برگزاری این جلسه، توهین و فحاشی نسبت به عایشه چه اثری داشت؟ آیا جز تفرقه و ریخته شدن خون شیعیان اثر دیگری هم داشت؟ آیا واقعا امام زمان(ع) از برگزاری جلساتی از این دست راضی هستند؟
در شرایط کنونی دشمنان به دنبال بهانه برای ایجاد تفرقه و جنگ‌های قومیتی و مذهبی هستند. در زمانی که دشمنان تهمت می‌زنند و بی‌انصافی می‌کنند، این کارها واقعا خطرناک است. بسیاری از علمای اهل‌سنت تا پیش از این جشن فتوا علیه شیعه نداده بودند، ولی با انتشار فیلم‌ها و تصاویر این جشن و توهین‌هایی که نسبت به مقدسات اهل‌سنت صورت گرفت، علیه شیعیان فتوا هم دادند.
اسلام ناب محمدی یعنی اینکه وحدت ملی و وحدت در جهان اسلام حفظ شود. اسلام ناب محمدی چهار موضوع را بسیار مهم می‌داند که شامل وحدت شیعه با شیعه، وحدت سنی با سنی، وحدت ادیان ابراهیمی و وحدت بشریت بر اساس علم، منطق، اخلاق و قوانین می‌شود. ما با هیچ کس سر جنگ و دعوا نداریم، ولی اگر کسی بخواهد به خاک، مال، ناموس و مقدسات ما تجاوز کند، علیه او با تمام توان اقدام می‌کنیم. ولی هرگز متعرض کسی نخواهیم شد.
رهبر معظم انقلاب ساخت بمب اتم را حرام اعلام می‌کنند، چون ما قصد کشت و کشتار نداریم. اسلام ناب به ما یاد می‌دهد که کسی حق توهین به مقدسات دیگران به ویژه اهل‌سنت را ندارد. در کشور ایران اقوام و ادیان و مذاهب مختلفی وجود دارند، ولی امنیت هم علیرغم این تنوع اقوام، ادیان و مذاهب وجود دارد. کسی حق تعرض به دیگری را ندارد. ما تبلیغ شیعه می‌کنیم. دستگاه امام حسین(ع) و اهل‌بیت(ع) را زنده نگه می‌داریم و مبلغ آن هستیم، ولی کسی حق لعن علنی و ایجاد تفرقه به این بهانه ندارد.
ـ در پایان اگر نکته و توصیه‌ای دارید بفرمایید؟
خواهش بنده این است که برای جذب جوانان و نوجوانان تلاش کنیم. اگر حتی یک بچه شیعه را به هر دلیل از دست بدهیم، متضرر شده‌ایم. باید با جوانان رفاقت کرد و بنده نتیجه این دوستی با جوانان، هیأت‌ها، دانشجویان و حتی قمه زنان را دیده‌ام. باور کنید افراد قمه زن را با صحبت کردن منطقی و علمی جذب کردم.
طی جلسه‌ای با حضور حدود 200 نفر از یک هیأت قمه زن به آنها گفتم: من هم بغض دشمنان اهل‌بیت(ع) و حب ائمه معصوم(ع) را دارم و همه آنها این موضوع را به خوبی تأیید کردند. سپس گفتم: اما امروزه تکلیف ما تبعیت از ولایت، علما و مراجع است و همه آنها این موضوع را نیز پذیرفتند. اینها شیعه هستند و بچه‌های خود ما. نباید آنها را وارد وادی لجبازی و دشمنی کرد؛ بلکه باید با همان سرمشقی که حضرت آقا به ما دادند در این زمینه ورود پیدا کنیم تا بتوانیم به لطف خدا به نتیجه مطلوب دست پیدا کنیم.
به گزارش قادمون ، حجت الاسلام قاسم خانجانی، عضو هیأت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه به بیان اشتراکات تشیع انگلیسی و اهل تسنن لندنی وهابی پرداخت و تأکید کرد: در دیدگاه فرقه شیرازی‌ها و وهابیت، اشتراکی به نام توهین و تخریب اسلام وجود دارد که این دو فرقه ضاله به شدت آن را پیگیری می‌کنند و در جریانات و مشکلات جهان اسلام به ویژه در سالهای اخیر نقش عمده‌ای را ایفا کرده‌اند.
از پشت پرده مجوز قمه زنی در انگلیس تا جلوگیری از همایش شیرخوارگان
استاد حوزه و دانشگاه به جریان نفوذ تخریب‌گرانه تشیع انگلیسی در عزاداریها اشاره کرد و گفت: دولت انگلیس به همایش شیرخوارگان حسینی که شرکت کنندگان در آن زنان و کودکان هستند، مجوز نمی‌دهد، اما از قمه‌زنی و خشونت گری جریان شیرازی‌ها در این کشور حمایت و پشتیبانی میکند که با مقایسه این دو جریان در این ایام به ماهیت این فرقه می‌توان پی برد.
وجه اشتراک تشیع انگلیسی و اهل تسنن لندنی
وی با اشاره به فاجعه منا ابراز داشت: جریان تشیع انگلیسی شیرازی‌ها در فاجعه منا، هیچ گونه موضع‌گیری در مقابل دولت سعودی نداشت و از شیعیان و مسلمانان مظلوم در این جریان دفاع نکرد که این گونه اقدامات، نشان دهنده هماهنگی‌های پشت پرده با انگلیس است.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه با اشاره به سکوت این جریان‌ها در مقابل ظلم استکبار جهانی علیه کشورهای اسلامی یادآور شد: چرا مدعیان دفاع از اسلام و اهل بیت(ع) از دشمنان اصلی اسلام و اهل بیت(ع) تبری نجسته و در کشورهای آمریکا و اروپا آزادانه امکان عمل داشته و مورد حمایت قرار می‌گیرند؟
قمه‌زنی در این دوران حساس موجب وهن شیعه است
وی قمه‌زنی در این دوران حساس را موجب وهن شیعه خواند و تأکید کرد: برخی از قمه‌زنی مخفیانه بعضی علما در پنجاه سال قبل دلیل می‌آورند؛ در صورتی که در مرحله نخست این قمه‌زنی‌ها اگر صحت نیز داشته باشد، مربوط به دوران گذشته است و برای ما که به مجتهد زنده و عالم به زمان تمسک داریم، این گونه مطالب، حجت نیست.
حجت الاسلام خانجانی با اشاره به هراس دشمن از جاذبه مکتب تشیع در جهان یادآور شد: هر عالمی که در حال حاضر به مسائل جهان و منطقه آگاه باشد، قمه‌زنی و تکفیر را جایز نمی‌داند؛ چنان که از سوی دیگر کشورهای انگلیس و آمریکا برای ضربه زدن و نمایش چهره‌ای وحشی و خشن از تشیع به این گونه برنامه‌های بی‌پایه دامن می‌زنند.
هماهنگی فرقه‌شیرازی‌ها و آل سعود برای ضربه زدن به شیعه و سنی
وی به هماهنگی فرقه شیرازی‌ها و آل سعود برای ضربه زدن به شیعه و سنی اشاره و تصریح کرد: اینها با مشغول کردن جهان اسلام به درگیری و مسائل داخلی، مسلمانان را از خطرهای اصلی اسراییل و استکبار دور نگه داشته‌اند.
استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به هجمه دشمن به مفاهیم دینی برای تقدس زدایی از آنها گفت: دشمنان امروزه با حمایت از گروه‌های تکفیری و سلفی، اصل دین را نشانه رفته‌اند، چنان که مفاهیم مقدس همچون اسلام، محمد(ص)، شیعه، جهاد، امر به معروف و دیگر واژه‌ها را با افراط و تفریط تخریب کنند.
هجمه دشمن به مفاهیم دینی برای تقدس زدایی
وی به سابقه انحراف در دین اسلام اشاره کرد و افزود: گروه‌های انحرافی از همان صدر اسلام، نه به عنوان انحراف، بلکه به عنوان تلقی فهم درست از سیره پیامبر(ص) ظهور و بروز کردند و دیگران را تکفیر می‌کردند، همان گونه که در جریان خوارج و بعدها جریان مرجعه این موضوع مشاهده می‌شود.
حجت الاسلام خانجانی یادآور شد: برخی قصد داشتند جریان کربلا را نیز با تفکر ارجاعی یعنی واگذاری سرنوشت جنایات کربلا به خداوند تخطئه کنند، چنان که بعد از رفتن آزادگان کربلا به کوفه و دمشق، یکی از مسائلی که دشمنان به آن تکیه می‌کردند تفکر مرجعه بود و با این تفکر قصد داشتند کسی از جریان حق بودن حرکت امام حسین(ع) و جنایات یزید سخن نگوید.
وی به اندیشه مرجعه غزالی و کتاب مغربی در این زمینه اشاره کرد و گفت: امروز نیز انحرافات فکری و عقیدتی در فرقه شیرازی‌ها و بحث تکفیر در وهابیت برگرفته از کتاب و سنت نیست؛ بلکه انحرافی است که قصد دارد جریان حق را با این گونه مسائل سطحی و خشن، لوث کرده و مسائل حقیقی نهضت عاشورا و جریان مبارزه با استکبار را بپوشاند.
فرقه ضاله وهابیت از مناظره با علمای شیعه هراس دارد
این کارشناس رشته تاریخ اسلام، هسته اولیه شکل گیری گروه‌های تکفیری معاصر را از سوی انگلیس و با حمایت کردن از وهابیت «نجد» عربستان خواند و یادآور شد: این گروه که منشأ تشکیل آنها انگلیس و بیگانگان است با هدف تسلط بر کشورهای اسلامی به وجود آمده است.
وی وهابیت را فاقد عقبه فکری از کتاب و سنت دانست و تأکید کرد: این فرقه ضاله از مناظره با علمای شیعه هراس دارد، چنان که بارها حضرت آیت الله مکارم شیرازی اعلام کردند که شما بیایید برای برطرف شدن اختلافات و جلوگیری از کشتار مسلمانان حتی با شاگردهای ما مناظره کنید، اما این گروه به دلیل نداشتن مبانی دینی قوی و مستدل از مناظره طفره می‌رود.
حجت الاسلام خانجانی، حمایت انگلیس از گروه‌های تکفیری شیعه و سنی را در راستای سیاست تفرقه خواند و تصریح کرد: جریان شیرازی‌ها مگر از توهین و کشتار شیعیان در کشورهای اسلامی اطلاع ندارد و همچنین گروه‌های وهابی که به دنبال انحراف افکار اهل تسنن و جری کردن آنها نسبت به شیعیان هستند و تفکر افراطی‌گری و سلفی‌گری را ترویج می‌دهند.
منبع : خبرگزاری رسا
آخرین دیدگاهها